lunes, enero 18, 2010

Máis canela, máis crema de orujo

Otro abrazo de lo literario con lo periodístico, en la página 2 de este enlace.

sábado, enero 09, 2010

Parte do tempo -en segundos-

(n/l)évame contigo.



Aquí igual tería que ir unha imaxe, pero quedou toda nas nosas retinas.
Pero hai música.

miércoles, enero 06, 2010

Fóra da literatura, a literatura mesma

Presentación-Roteiro do poemario de
Rita Rodríguez e Bárbara G. Vilariño





Despois de ano e pico coa teima esta, decidimos imprimir unhas copias e, tal como xurdiu a idea, levala de bares, recitala cos que queirades vir, e se queredes, a obra, por 4 euros.

CANDO: sábado 9 de xaneiro.
ONDE: Patachim.
HORA: 22:00 horas.

domingo, enero 03, 2010

Leitura entre liñas

Simetría imperfecta, pero simetría. Importa o concepto, non que sexa a libraría Lello e Irmao do Porto, máis famosa pola súa estructura que polo seu contido, para algúns.

Para nós, o contido.

Tampouco importa que a foto sexa da ponte dunha Constitución, mesmo do ano pasado. Tan anacrónica e tan a conto desta historia.
Tampouco importa que publique moi de cando en vez.
A próxima, xa no novo aloxamento web, dicíndolle aburiño ao Kaukisella que durante tanto tempo amparou a miña creación artística.





















Estou tan impregnada de lirismos que xa non sei se isto é un diario.

domingo, marzo 01, 2009

...



Páxina en


[de]construcciÓN




Reformando e deformando para que disfrutedes dunha fartura de literatura. Podédesme seguir ou camiñar á par facendo click en:

Fotografía:
Esflog
Flickr

Xornalismo e crítica:
El Segundo Renacimiento

Podcasting:
KAUriosidades podcasting


...

viernes, noviembre 21, 2008

Tren Santiago-A Coruña

Otra vez haciendo lo mismo: algo distinto.
Adicta a lo que dicta la Emoción
transcribo miradas al arte,
conversaciones candentes entre hielos de cubatas,
apuntes sobre teorías imposibles de practicar.

Tómame otra vez el pulso,
que por pulsar teclas no estoy más viva,
que por este impulso de profundidad
estoy cavando bien hondo mi sosiego.

Déjame, arte, déjame.
No quiero seguir pariendo tus abortos.
La poesía no pinta nada en el mundo
y la pintura no me dice nada.
Y que tú, tan llena de poesía,
te vacíes de silencios...
...No, no, no, no, no, no.

No escribo bien,
la caligrafía de mis sentimientos es
temblorosa
pretenciosa
impasible
dura
fría
fanática.

Algún día me mataré,
yo la del lado de lado del espejo,
el primer reflejo de este juego de egos.
Y si tuerces a la derecha,
desde mí,
a ti,
mi corazón.

Olvida toda irrealidad de este poema,
toda diferencia de la imaginación es pura coincidencia.

Aún me queda tren recorriéndo kilómetros de segundos.
Me duelo, en duelo conmigo misma.
Curarse heridas es hacerle un favor al enemigo,
aunque a la vez sea un amigo.
¿Otra vez con la maravillosa mierda de la poesía?
El tren grita que me calle.
Los pasajeros se transforman en peatones al cruzar la calle.
Verde cruzas. Rojo paras.
¿Y qué hacemos con el verde de mis ojos?
¿Por qué lo interpretaste como un derecho a entrar siempre que quieras?
La cerradura blanda.
La cama es rutina.
Despierta y sin ti, sigo durmiendo contigo.

domingo, noviembre 02, 2008

Robo en un museo

Salimos del Arte maniatadas con nudillos.
.
.
.
Nadie se dio cuenta de que había robado una de las obras más bellas que nunca expusieron.