viernes, octubre 13, 2006

Para Elisa


Powered by Castpost


Para ti, Elisa.
Ya no oigo mis palabras, me siento mudo ante el piano y sólo queda hacer que mi discurso cree sonidos.
Puede que tu nombre sea leitmotiv de óperas o rima asonante en versos. Tanto da. Todo son palabras bien vestidas con grafemas que no soportan los fonemas, aquellos vibrantes y estremecedores fonemas.
¿Para qué quiero palabras, yo sordo? Aquí te escribo, Elisa, amada inmortal, las palabras mudas de esta bagatela. Recoge en cada nota la caricia que te susurro con las cuerdas del piano, sustituto nocturno de mis cuerdas vocales. Descifra en los graves y altos las palabras, hazlo, adelántate a tu tiempo, lee versos en melodías, transforma todo el sistema del abecedario en siete notas y forma mensajes que pueda sentir vibrando en la madera del piano. Escucha sin escuchar, siente el abrazo de las artes en mi abrazo. Hazte inmortal, amada, Elisa inmortal, y haz tuya esta melodía mía para ti, Elisa.

2 Comments:

At 7:51 p. m., Blogger me said...

qué preciosidad :)

 
At 2:13 p. m., Blogger O cavilar da natureza said...

impresionante bárbara,non me fixara en q introducirás esta impresionante canción na túa perfeccion de literatura,a xente coma ti é a q fai q se quede abraiado o mundo.

 

Publicar un comentario

<< Home